Περί σημαντικότητας της ζωής ο λόγος

"Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι κι εσείς ασχολείστε με τα ζώα"... Μάλλον κάποιοι έφτιαξαν ένα μέτρο που μετρά τη σημαντικότητα της ζωής! Δεν εξηγείται αλλιώς η βεβαιότητά τους πως κακώς κάποιοι ανάμεσά τους ψάχνουν τα ζωντανά τους!

Κάποιοι θα βρήκαν τον τρόπο να μετρήσουν την αξία της ζωής του κάθε οργανισμού, και θα βάζουν, ίσως, αριθμούς από το 1 ως το 10!

Στην ιδέα πως πέθαναν παιδιά λυγίζω, στην πραγματικότητα δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ! Σίγουρα δεν μπορώ! Δεν έχω τίποτα χειρότερο από αυτό....

Αυτό, όμως, δε με κάνει να μη με νοιάζουν οι ενήλικες, οι ηλικιωμένοι, τα ζώα, τα δέντρα... Και ΝΑΙ, ψάχνω να βρω κάθε μορφή ζωής αν είναι εκεί κι αν μπορώ να κάνω κάτι για αυτή!

Κάθε Άνθρωπος που νοιάζεται για τον συνΆνθρωπο, ΣΙΓΟΥΡΑ νοιάζεται και για τα ζώα! Αυτός που δε νοιάζεται για τους σκύλους, τις γάτες, τις κότες και τη φύση, δεν νοιάζεται ούτε για τον άνθρωπο!! Ταυτόχρονα, αυτός που νοιάζεται μόνο για τα ζώα και δεν τον ενδιαφέρει ο άνθρωπος, στην πραγματικότητα δε νοιάζεται ούτε για τα ΖΩΑ! Και γενικώς, δε μπορούμε και δεν έχουμε δικαίωμα να διαχωρίζουμε τον Άνθρωπο από τη φύση, διότι κρίναμε μια μέρα πως είναι πιο σημαντικός!!

Κλειδωμένα μέσα σε σπίτια, δεμένα σε κήπους, μέσα σε κοτέτσια, κλεισμένα σε περιφραγμένα οικόπεδα...Ζώα που δεν είχαν επιλογή να αποφασίσουν προς τα που να κινηθούν, κάηκαν. Ε, ναι θα ψάξουμε να βρούμε αυτά που γλίτωσαν και θα κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να τα βοηθήσουμε ...

ΓΙΑΤΙ μόνο σεβόμενοι τα ζώα και τη φύση έχουμε σεβαστεί και βοηθήσει πραγματικά τον Άνθρωπο.

΄Αλλωστε, τα παιδιά ταυτίζονται με τα ζώα και όχι τυχαία! Είναι αθώα, αγαθά, ευγενικά και χωρίς πρωτοβουλία πλάσματα!